Het leven zoals het is: Heimwenen
Ik ben zo’n type dat eerst in haar eentje ergens door moet komen, vooraleer ik erover wil babbelen. Nu is zo’n moment dat ik er wel klaar voor ben. Denk ik.
De eerste weken/maanden hier in Cleveland ging het heel goed met me. Zo goed dat ik me begon af te vragen ‘Klopt dit wel, waarom ben ik niet droevig?’. Alles was nieuw en spannend. We leerden snel toffe mensen kennen, ontdekten super veel leuke dingen om met de kindjes te doen en we hadden een pak meer gezinstijd dan in België, iets dat voor ons goud waard is en waar we intens van genieten. De kindjes gingen naar school en naar de kinderopvang en al mijn energie ging naar hen en naar het huis in orde krijgen, zodat de kindjes niks te kort kwamen en ze een warm thuisgevoel konden hebben
Al mijn aandacht en energie ging dus eigenlijk naar mijn kinderen. Zij moesten hier gelukkig zijn, kost wat kost. Lily was gelukkig snel vertrokken, voor haar maakte het taalverschil weinig uit. Een weekje wennen op de kinderopvang en hopla, ready to go. Ze dacht: Hé, ze babbelen wat anders, maar hier krijg ik ook knuffels en eten dat ik niet aanraak en ook hier kan ik aan staarten trekken en kindjes omduwen en ermee wegkomen met mijn ondeugende snoet.
Voor Julien ging het een heel stuk moeilijker. We hebben in België nooit problemen gehad met school. Hij huppelde binnen, een knuffel van de juf en hij was vertrokken. Ik mocht hem elke dag ophalen met sprankels in zijn ogen. Meer moet een moeder niet hebben. Mijn verwachtingen lagen dan ook te hoog. Uiteraard was dit voor hem een cultuurshock, maar ik had niet zien aankomen dat hij het zo moeilijk ging hebben. Veel babbels, veel tranen drogen en zeer veel barstjes op mijn hart later, kunnen we eindelijk zeggen dat hij op zijn gemak is op school. Zijn Engels gaat er elke week op vooruit en hij babbelt enthousiast over de vriendjes van zijn klas en over de dingen die ze gedaan hebben. OEF! We zijn er nog niet, maar het bezorgt me geen maagpijn meer en ik kan hem met een redelijk goed gevoel afzetten.
En toen kwam mijn klop.
De kindjes op hun gemak, het huis op orde, husband goed vertrokken op het werk en ik,… Ik kon plots terug focussen op mezelf en kwam tot de conclusie dat ik eigenlijk het liefst van al op het vliegtuig naar België zou zitten. Richting Hasselt, waar ik mijn familie en vrienden heb, waar mijn kindjes op een geweldige school en crèche zaten, waar ik de job van mijn leven kon doen en vooral: waar ik ontzettend gelukkig was.
Ik zat even in de mindset dat ‘de levenservaring’ waar iedereen over spreekt, toch lekker even de hoogste boom in kon en waar ik ontzettend verlangde naar wat oud en vertrouwd was. Ik voelde me heel erg alleen, ondanks dat ik hier lieve mensen rond me heen heb. Mijn eeuwig positieve zelve was even zoek, ze was verloren gelopen in Cleveland. MAAR ik had ook vertrouwen in haar om de weg weer terug te vinden. Èn ik had vertrouwen in husband om mij daarin te ondersteunen.
Husband weet als de beste hoe moeilijk deze beslissing voor mij geweest is. Hij snapt dat ik me schuldig voel over mijn verdriet want ik gun hem deze gouden carrièrekans zo hard en hij is hier professioneel in zijn nopjes. Hij is niet meer uitgeput en extreem overwerkt. Zijn wallen zijn verdwenen en zijn overwerkt gelaat maakt plaats voor een vrolijke grijns wanneer er over zijn werk gebabbeld wordt. De job van zijn leven én hij heeft meer tijd om bij ons te zijn, voor hem kan het niet beter. En ik ben gelukkig dat hij gelukkig is, maar ik was ongelukkig dat mijn leven zo drastisch veranderd was. En dat begreep hij. En ik had niks anders van hem verwacht.
Dus we spraken af dat ik er even door moest. Dat ik de tijd kreeg om ongelukkig te zijn. Om mezelf heruit te vinden. Om in bed te gaan liggen en tranen te laten. Dat die gevoelens er mochten zijn en verrechtvaardigd waren. Dat ze geen afbreuk deden aan dat ik dit husband zo ongelofelijk hard gun, aan mijn geluk dat de kindjes hun plekje gevonden hebben. Aan de mensen die we hier hebben leren kennen en hun best doen om ons thuis te laten voelen.
Ik moest er even door en daar kon ik niet over spreken. Dat kon ik niet tonen aan familie, vrienden of aan jullie. Ik ben nu eenmaal zo’n type dat er eerst graag alleen doorheen komt voordat ik erover kan babbelen.
Heimwenen, het was er, het is er soms nog en het zal nog wel eens de kop op duiken. Maar het gaat intussen een heel stuk beter. Ik voel me vrolijker. Ik zie de goede dingen die we hier hebben en beslis om deze te laten opwegen tegen het gemis. De eerste bezoekjes van het thuisfront staan gepland en we kunnen bijna een weekje richting de zon. Èn ik heb een bakker gevonden die eclairs verkoopt.
Dat komt hier goed. Ik voel het.
Liefs,
Laurence
Psst, je kan dagelijks onze expat-avonturen meevolgen op mijn Instagramkanaal! Wil je graag reageren op dit artikel, dan kan dat zeker hier in de comments of via Instagram. Meer lezen over onze ervaringen? Check dan snel alle andere ‘Het leven zoals het is’ artikels.
25 Comments
Lara
Wauw, wat ben jij moedig! Eeuwig respect.
Niet alleen omdat je alles achterlaat en daar een nieuwe leven opbouwd, maar ook omdat jullie elkaar zo goed ondersteunen en begrijpen. Daarbovenop ben je dan nog eens bloed eerlijk tegen de hele wereld over uw gevoelens. Dat vind ik zo enorm knap en moedig. Blij te lezen dat je uw draad toch wat gevonden hebt en leuke dingen hebt om naar uit te kijken! Je bent echt een topmadam, blijf je geweldige en eerlijke zelve. 😘
As Cooked By Ginger
Wauw, wat een complimenten. Dankjewel, Lara!
Sofie Van Ermengem
Lieve Laurence,
Wat moedig van je! Je moet dit verdriet, die heimwee toelaten anders kom je er niet door! Je doet het fantastisch, ik volg je met heel veel plezier en zo fijn dat je ook dit met ons deelt. Heel veel plezier en zonneschijn in Miami
Grtjs
Sofie
As Cooked By Ginger
Super lief, dankjewel!
Katty
Zo herkenbaar, zelf maar 5 maanden in het buitenland gezeten en echtgenoot alles gunnen maar zelf heimwenen.. heel moeilijk – Bedankt om het te delen en ik voel u, weet dat ik mee leef ook al kennen we elkaar niet.
As Cooked By Ginger
Super lief, dankjewel!
Nancy
Dikke knuffel 😘
Joke
Super mooi om te lezen hoe Julie als koppel samen maar ook apart elkaar de ruimte geven. Het zal met ups en downs zijn de hele periode maar je bent zo goed in contact met je eigen gevoel dat het zeker goed gaat komen. Heel mooi om te lezen.
As Cooked By Ginger
Super lief en fijn om te lezen. Dankjewel!
Kim
Heimwenen. Zo juist. En zo herkenbaar. Ik heb ook veel traantjes gelaten in der tijd… Omdat, hoe hard ik het hubby ook gunde, het aanvoelde alsof IK alle opofferingen moest doen. En ik miste mijn vrienden en familie ook gewoon veel harder. Hij had een droomjob en nieuwe collega’s, terwijl ik als “digital nomad” helemaal alleen zat. En al mijn klanten gewoon nog in België zaten. Dus ja, dan komt die enorme cultuurshock en alles dat bij het expatleven hoort extra hard binnen. Kerst was voor mij echt een moeilijke. Mijn vrienden droomden van de palmbomen die ik op Insta deelde, en ik hunkerde naar de glühwein en kerstmarkten waarop zij stonden te bibberen 😉 Maar ook het feit dat er meer tijd is voor familie, om gewoon samen te zijn en de relaxtere sfeer klinkt heel bekend! En dat is zo heerlijk. Ik had oprecht een krop in de keel toen we terug richting België vertrokken. En ik kreeg ook opnieuw die enorme cultuurshock eens we thuis waren. En dat had ik echt niet verwacht 🙃 Wat ik nog wilde zeggen: merci voor deze super kwetsbare post, merci om ons mee te nemen en geniet van het mooie! En als het even minder is… I see you 😘
As Cooked By Ginger
oooh super lief en fijn om te lezen van iemand die het ook meegemaakt heeft! Dankjewel voor het hart onder de riem.
Laura
Dikke knuffel🌸
Mama
Ben super trots op jou, op wat je al allemaal bereikt hebt! Het is niet niks om zomaar alles achter te laten en te vertrekken !!! Maar met je husband en de kindjes wist ik dat het goed zou gaan🥰🥰🥰super veel kusjes en nu maar genieten van Miami! Gr. mama😍
As Cooked By Ginger
ohhh 🙂 Dankjewel mama! <3
Lieselot
Hoe mooi, het woord heimwenen maar tegelijkertijd ook pakkend!
Mooi hoe je man je de ruimte geeft om je te laten heimwenen….
Ik kijk op naar jullie sterke relatie!
Hou je goed, en geniet na alle sneeuwpret maar ook van de zon!
En ps: wat ven je goed bezig!
As Cooked By Ginger
Super super lief, dankjewel!
Séverine
Wonen in het buitenland is jammer genoeg niet alleen rozengeur en maneschijn. Super dat jullie er zo goed over kunnen communiceren, er mag plaats zijn voor elke emotie. Geniet van jullie mooie gezinnetje en van Miami! X
As Cooked By Ginger
Dankjewel 🙂 Het zou inderdaad gek zijn als het allemaal te perfect zou lopen. De dip moest er eens van komen en nu terug ‘het glas is altijd halfvol’-denken. Bedankt voor je fijne reactie!
Jacqueline Decraene-Coppieters
Van harte veel geluk in Cleveland… alles went maar eers nog wat tanden bijten denk ik..
Onze dochter vertrok 26 jaar geleden haar liefde gevolgd… drie flinke kleinzonen zijn er in Pennsylvania en wij missen ze enorm maar .. met alle technologie is het enorm verbeterd de contacten te leggen.. 26 jaar geleden gans anders DUS het komt goed.. wennen doe je zeker in de States maar je zal altijd blij zijn met bezoek van het thuisfront en dat moet je koesteren.. veel geluk in de job voor jou en voor je echtgenoot én veel mooie momenten met de kids daar… PS ik ontdekte jouw “site” in het tijdschrift FERM
Lieve groetjes
As Cooked By Ginger
Hoi Jacqueline,
Mooi om te lezen. Bezoekjes van het thuisfront doen inderdaad deugd en laden de batterijen weer op 🙂
Ondertussen begint het mooie weer er stilaan aan te komen dus daar kijken we ook naar uit!
Bedankt voor je fijne reactie,
Groetjes,
Laurence
Kelly
Knap dat je hier zo open en eerlijk over bent en ook eens de andere kant van het verhaal toont. Ook: eerst verwerken en dan delen, ik kan me er volledig in vinden.
Geniet van Miami en af en toe eens heimwenen, is best oké!
As Cooked By Ginger
Dankjewel, super lief!
Annelore
Helemaal vanuit het hart geschreven. Het is enorm herkenbaar voor mij, even je eigen geluk opzij zetten voor je man en kinderen. Laat te tranen af en toe maar vloeien, erna ga je weer verder op zoek waar uw geluk ligt in het buitenland.
As Cooked By Ginger
Dankjewel! Inderdaad, het is iets waar je als expat ook gewoon even door moet. Dan kan je het beter laten gebeuren, voelen en dan terug verder richting positiveit en een nieuw leven 🙂 Veel succes nog daar! Groetjes, Laurence
Vivianne
Hey Laurence, ik heb een korte koffie break, en lees dit hier. Zo herkenbaar, zelfs na 23 jaar hier! Ik mis nog altijd de vrienden, familie, het gezellig samen zijn. 2-3 keer per jaar terug naar huis. En aftellen tot we terug kunnen. Het komt goed hoor. Geniet ten volle van je gezin! En ondertussen kunnen wij allemaal genieten van je Instagram updates en lekkere recepten! Dikke knuffel!