Het leven zoals het is: Onthaast-maand

Onthaasten. Onthaaasten. Onthaaaaasten. Als Limburgse kan ik het alvast extra goed uitspreken. Nu het begrip nog omzetten in de realiteit. Ik betrap mezelf er maand na maand op dat ik in het begin van de maand voordien zeg ‘Deze maand is echt nog druk, maar volgende maand wordt het veel rustiger’. Om dan in de helft van diezelfde maand te zeggen ‘Amai, volgende maand wordt toch best wel druk’.

Herkenbaar? Check!

Vandaar, geheel bewust, wordt augustus de onthaast-maand. Een maand die ik liefst elk jaar zou willen inlassen, maar ik mag van mezelf dan weer niet teveel verwachten, hé.

Ik ben zo één van die mensen die haar geduld vele jaren geleden al verloren heeft. Ik kon nooit wachten op mijn verjaardag of Sinterklaas of Kerst en wachten op een trein of bus bezorgde me zoveel stress dat ik een auto gekocht heb. Wachten op mijn eten op restaurant (hangry is een understatement als het me te lang duurt) en wachten op vriendinnen die te laat zijn als ik een feestje geef. Mensen die erg traag wandelen met hun kar in de winkel of mensen die heel veel muntjes bovenhalen om hun taartje bij de bakker te betalen. Trage chauffeurs, trage wandelaars, eigenlijk alles dat traag gaat… Het bezorgt me tikkende vingers, eye rolls en binnensmondse ‘doe godverdomme eens door’-s.

Is dat oké? Nee, dat is niet oké!

Het is niet oké dat de maatschappij zo in elkaar zit dat we geen tijd hebben om eens op ons dooie gemakje naar de bakker of de winkel te gaan. Dat we altijd en overal bereikbaar moeten zijn en moeten antwoorden op onze e-mails en berichtjes. Maar het ligt heus niet alleen aan de maatschappij. Ook aan mezelf. Ik moet en zal altijd en overal bereikbaar zijn en op elk berichtje dat ik krijg antwoorden. Ik ben het helemaal zelf die mijn agenda zo vol zet, omdat ik vind dat ik dat allemaal moet kunnen.

Dus heb ik beslist, helemaal zelf (schouderklopje) dat augustus ‘Onthaast-maand’ wordt. Eentje waarin ik nieuwe inspiratie wil opdoen voor de blog, een frisse wind door mijn gerechtjes wil laten waaien, ik wil wat dingen van de website onder handen nemen, research doen over fotografie en foodstyling. Ik wil rustig rijden in het verkeer, ik ga me niet opjagen als mijn eten op restaurant op zich laat wachten, ik ga met kleine muntjes betalen en ik wil eens rustig naar de winkel kunnen gaan.

Kortom, ik wil in augustus iemand gehaast achter mij horen mompelen ‘doe godverdomme eens door’.

X

Laurence